Rozdział szesnasty

O godzinie 6:30 mój budzik mimo protestów z mojej strony w końcu mnie obudził. Co dziś za dzień? No tak… pierwszy września- nowa szkoła. Z tą myślą niechętnie zeszłam z łóżka i udałam się do łazienki. Mozolnie wykonywałam wszystkie czynności po kolei. Poczynając od „szybkiego”(co w moim przypadku nie było chyba dobrym określeniem) prysznica, a kończąc na ułożeniu włosów w eleganckiego koka. Gdy już mogłam wyjść z łazienki, mój telefon wskazywał godzinę 7:20. Na szczęście apel zaczyna się dopiero o 9. Ciuchy miałam już przygotowane, zeszłam wiec na dół gdzie czekało już na mnie śniadanie. Ciepłe, parujące tosty spoczywały na jednym z talerzy.  Mama pocałowała mnie w czoło, życzyła mi powodzenia i wyszła do pracy. Zostałam sama. Po skończeniu posiłku pomaszerowałam do swojego pokoju, tym razem z większym entuzjazmem. Ubrałam przygotowany na dzisiejszy dzień strój. Była to biała koszula z żabotem oraz czarna ołówkowa spódnica na szelkach. Nogi wsunęłam w czarne szpilki. Gdy byłam już całkowicie gotowa w domu rozległ się dźwięk dzwonka do drzwi. Chwyciłam małą czarną torebkę i zeszłam na dół. Przed drzwiami, które otworzyłam, stał Bartek i Korna -poznałam ją na ognisku i od razu polubiłam. Zakluczyłam drzwi i ruszyliśmy przed siebie. Na miejscu byliśmy po około dziesięciu minutach. Przed szkołą gromadzili się uczniowie. Czułam na sobie wiele spojrzeń. No tak, w końcu jestem tu nowa. Weszliśmy do środka i skierowaliśmy się pod salę gimnastyczna. Po drodze spotkaliśmy kilku ludzi z klasy, których poznałam już kilka dni temu. Nie długo po naszym przyjściu, zaczęliśmy wchodzi na salę klasami. Wszystko było dobrze zorganizowane, więc poszło szybko. Po uroczystym rozpoczęciu nadszedł czas na przemówienia pani dyrektor oraz przewodniczącego rady rodziców. Wszyscy uczniowie stali zanudzeni i prawie nikt nie słuchał tego co wygłaszały. Moją uwagę przykuł chłopak stojący przy wejściu na salę. To na niego wpadłam kilka dni temu. Zrobiłam wielkie oczy. Nie wyglądał on na ucznia gimnazjum, ale przecież pozory mylą.
-Ej. Ten chłopak uczy się u nas w gimnazjum?– szepnęłam do Bartka który stał koło mnie.
-Nie. To Adam, syn naszej wychowawczyni.
 Wpatrywałam się w niego jeszcze chwilę aż w końcu odwrócił wzrok, a nasze spojrzenia się spotkały. Spuściłam głowę. Nagle wszyscy zaczęli klaskać, zrobiłam więc to samo. Apel w końcu dobiegł końca i wszystkie klasy musiały udać się do sal razem z wychowawcami. Udaliśmy się do Sali nr 4 pod którą stał Adam. Na moich ustach zawitał lekki uśmiech. Chłopak spojrzał mi się prosto w oczy, po czym odwrócił wzrok i również się uśmiechnął. Chyba mnie pamiętał. Pani otworzyła nam klasę i kazała wejść do środka, a sama została na chwilę z synem na korytarzu. Usiadłam z Kornelią w przed ostatniej ławce środkowego rzędu, a za nami usiedli  Bartek i Tomek-jego najlepszy przyjaciel. Po dosłownie trzech minutach do Sali wparowała nauczycielka.

-Przepraszam was. No dobra więc słuchajcie, do klasy doszła nowa uczennica Antonina Malinowska.- kobieta wyszukała mnie wzrokiem i ciepło się do mnie uśmiechnęła. –Choć skarbie przedstawisz się wszystkim.

Wstałam i wyszłam na środek klasy. Wiele twarzy było już mi znajomych.

-Nazywam się Antonina Malinowska, ale mówcie na mnie Tośka, ponieważ nie przepadam za swoim pełnym imieniem.

-Okej siadaj Tosiu. –powiedziała wychowawczyni. Wydawała się być miła kobietą. Tak na moje oko była koło czterdziestki. –A teraz podam wam plan lekcji na jutro.

Gdy pani podała nam już wszystkie rzeczy, mogliśmy wyjść z klasy. Przed szkołą pożegnaliśmy się z kilkoma osobami, a Kornelia, ja, Bartek i Tomek postanowiliśmy iść na lody. Było wesoło. Do domu odprowadziła mnie Korna, która mieszka dwa domy dalej ode mnie.  Dom był pusty, widocznie mama nie wróciła jeszcze z pracy.  Zdjęłam więc buty i udałam się do swojego pokoju, aby wskoczyć w jakieś luźniejsze ciuchy.

________________________________________________________________________________

No więc jest i szesnastka. ; ) 

Postanowiłam, że nie dodam 17 dopóki pod tym nie będzie przynajmniej 10 komentarzy ; D.

Wiem, jestem okropna, ale co zrobisz..

Zapraszam na mojego drugiego bloga  http://blizniaczasila.blogspot.com/
E. ; )