Rozdział trzydziesty drugi. Koniec

-Ja Agnieszka biorę Ciebie Wojciechu za męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że Cię nie opuszczę aż do śmieci. Tak mi dopomóż panie Boże wszechmogący w trójcy jedyny i wszyscy święci. –mama uśmiechając się promiennie i patrząc prosto w oczy swojemu ukochanemu powtarzała po księdzu słowa przysięgi małżeńskiej. Słyszałam jak jej głos drżał, chyba był to skutek radości, ale wiedziałam też że mama myślała w tej chwili o tym jak kilkanaście lat temu wypowiadała te słowa w stronę mojego taty. Od dłuższego czasu o nim myślała, ale starała się tego po sobie nie pokazywać. Zdarzyło jej się jednak kilka razy powiedzieć do Wojtka ‘Karol’ on jednak dobrze to rozumiał i nie miał jej tego za złe. Wojtek nie był rozwodnikiem, żył w wolnym związku jednak kilka lat po narodzinach Bartka ten związek zaczął się psuć. Matka Bartka zaczęła pić i olewać dom i rodzinę. Na początku wydawało mu się że ją z tego wyciągnie jednak sprawy zaszły za daleko i Wojtek zabrał syna i przeprowadził się do Sopotu. Sąd zabrał kobiecie jakiekolwiek prawa do opieki nad synem, a ona przepadła jak kamień w wodę.

Gdy msza dobiegła końca i para była już oficjalnie małżeństwem wszyscy goście zaczęli wychodzić przed kościół, a my zaraz za nowożeńcami wyszliśmy przez środek kościoła. W progu małżeństwo zostało obsypane ryżem oraz płatkami śniegu spadającymi z nieba. Zaraz potem wszyscy goście rzucili się z kwiatami i prezentami żeby złożyć życzenia. Podarunki trafiały w nasze ręce, a my podawałyśmy je wujkowi który pakował wszystko do samochodu. Gdy już zrobiło się trochę luźniej zostawiłam Karinę i Anię do pomocy mamie, a sama udałam się z Adamem i Bartkiem do samochodu który był ozdobiony kwiatami i wstążkami. Bartek wyjął wcześniej z bagażnika auta którym jechaliśmy sznurki z przymocowanymi na końcu puszkami po coca coli. Przywiązaliśmy je do zderzaka i oddaliliśmy się jak gdyby nigdy nic. Na reszcie wszyscy goście udali się do hotelu.  Na miejsce ostatni dojechali Mama i Wojtek wraz ze swoim kierowcą którym był brat Wojtka. W progu rodzice pary młodej powitali ich chlebem i solą i zaraz potem pan młody według tradycji przeniósł mamę przez próg. Goście otoczyli nowożeńców i każdy, oprócz maluchów dostał kieliszek szampana. 

-Jako że już wszyscy trzymamy kieliszki z szampanem w swych dłoniach, najwyższa pora by powitać państwa w tym szczególnym dniu Agnieszki i Wojtka. –zaczął powitanie pan z zespołu który miał poprowadzić dzisiejszą zabawę –Witam więc wszystkich bardzo serdecznie, parę młodą, rodziców oraz wszystkich przybyłych gości w dniu tak ważnym dla tej o to pary, w dniu, którym powiedzieli sobie sakramentalne tak. Pozwolę sobie teraz korzystając z okazji że wszyscy mamy w ręku szampana, wznieść pierwszy toast tego dnia za zdrowie, szczęście i pomyślność pary, a dla was drodzy goście życzę szampańskiej zabawy do białego rana. Na cześć pary młodej zaśpiewajmy więc gromkie ‘sto lat’. 

Po toaście każdy udał się do stolików odszukując swojego miejsca. Ja siedziałam przy stole wraz z Bartkiem, Adamem, Kariną, Anią oraz Kubą  moim rok starszym kuzynem. Chwile po zajęciu miejsc na Sali pojawiły się elegancko ubrane młode kobietki oraz kilku mężczyzna w białych fartuchach roznoszący ciepłe dania.

-Proszę państwa, już za chwilę zabawę weselną rozpocznie nie kto inny jak nasza para młoda. –odezwał się po pewnym czasie prowadzący. –Oto pierwszy taniec w wykonaniu Agnieszki i Wojtka.

W sali rozległy się oklaski, światła przygasły a reflektory zostały skierowane na środek parkietu gdzie stała już mama ze swoim mężem. Z głośników wydobyły się dźwięki piosenki Dany Glover ‘It is you’. Patrząc na to jak ‘płyną’ po parkiecie przytuliłam od tylu Adama, który odwrócił się , aby lepiej widzieć taniec. W oczach miałam łzy, a na ustach uśmiech. Nie wiem czy to piosenka tak na mnie podziałała czy widok tego jak się kochają. Widziałam ze Wojtek co jakiś czas szeptał coś mamie do ucha, a ona uśmiechała się wtulona w jego tors. Wyglądali słodko i chyba nie tylko mnie wzruszyło ich widowisko. Gdy skończyli w po pomieszczeniu rozległy się jeszcze większe oklaski. DJ zaprosił wszystkich na parkiet i nakazał dobrze się bawić a pierwszą piosenką która zabrzmiała, był utwór toples ‘polski ślub’.  Nie ociągając się poderwałam się z krzesła i pociągnęłam Adama na parkiet. Oczywiście wcześniej zmieniłam buty, ponieważ na szpilkach to tańczyć się nie da. Po pewnym czasie przyłączyła się do nas także reszta towarzystwa z naszego stolika. Po czterech przetańczonych piosenkach udałam się do stolika żeby się napić. Upiłam sporego łyka z mojej szklanki i ruszyłam w stronę stolika przy którym siedziała moja rodzicielka. Objęłam ją od tyłu za szyję a ona lekko podskoczyła.

-Przestraszyłaś mnie. –powiedziała.

-Przepraszam –zaśmiałam się. –Chciałam Ci powiedzieć ze pierwszy taniec był przepiękny mamuś.

-Dziękuję.

-Ależ nie ma za co. Tylko dlaczego Ty nie tańczysz?

-Taka mała przerwa na picie. Rozumiesz, no nie?

Zaśmiałam się i dałam mamie buziaka w policzek. Odeszłam od stolika i skierowałam się na parkiet. Karina tańczyła z Bartkiem, a Adam właśnie obracał roześmianą Anię. Rozejrzałam się więc po Sali i odnalazłam wreszcie Wojtka, który już zamierzał oddalić się od tańczącej gromadki, jednak mu na to nie pozwoliłam.  Dogoniłam go, załapałam za rękę i zaciągnęłam na sam środek parkietu. Nie stawiał oporu. Przetańczyłam ze swoim ojczymem –kurde jak to dziwnie brzmi- dwie piosenki, a potem oddałam go w ramiona mamy, a sama zostałam porwana przez swojego ukochanego. Tak się złożyło że ze wzmacniaczy wydobyła się właśnie piosenka Kancelarii ‘Zabiorę Cie właśnie tam’. Wtuliłam się więc w Adama i popłynęliśmy razem z dźwiękami utworu.

-kocham Cię, wiesz? –szepnął mi nagle do ucha. Podniosłam głowę do góry, tak żeby spojrzeć mu prosto w oczy.

-Ja Ciebie też, nawet nie wiesz jak bardzo. –odpowiedziałam, a on nachylił się i złożył na moich ustach pocałunek. Tańczyliśmy dalej. Było mi tak dobrze w jego ramionach, że dla mnie utwórz mógł się nigdy nie skończyć. Jednak wszystko co dobre szybko się kończy i już za chwilę salą znów zawładnęły przeboje disco polo.

Czas leciał jak szalony. Wreszcie po 21 wymknęłam się do łazienki, aby się przebrać się w czarne legginsy oraz również czarną tunikę. Adam także przebrał się w luźne czarne ubranie. Gdy byliśmy już gotowi dałam znak dla DJ, że może nas zapowiedzieć. Muzyka ucichła, a w Sali zabrzmiał głos pana Krzysztofa.

-Proszę państwa, proszę o uwagę –zaczął. –Proszę wszystkich o zwolnienie parkietu, gdyż za chwilę będzie niespodzianka, najlepiej żebyście usiedli do stolików, stamtąd będzie najlepszy widok.

Wszyscy rozeszli się do swoich miejsc, a zdezorientowana mama szpecąc coś na ucho dla Wojtka przesunęła się wraz z mężem pod ścianę.  Światła przygasły, a na Sali zapanował półmrok. Cichutko wybiegłam na środek parkietu a za mną staną Adam. DJ włączył muzykę i zaczęliśmy pokaz. Czułam na sobie wzrok wszystkich, tajemnicza energia rozrywała mnie od środka jak przy każdym moim występie. Lubiłam to uczucie. Kątem oka widziałam że oprócz dwóch profesjonalnych kamerzystów oraz fotografa monitorują nasz występ także inni. Byłam zadowolona. Gdy skończyliśmy dostaliśmy aplauz na stojąco. Mama ciągnąc za sobą Wojtka, podbiegła do mnie i mocno uścisnęła. Zauważyłam ze jej oczy były pełne łez.

-Dziękuję –szepnęła mi do ucha. Gdy wypuściła mnie ze swojego uścisku przytuliła również Adama. Wojtek także objął mnie swoimi silnymi ramionami.

-To było coś pięknego powiedział.

-Brawo! –usłyszeliśmy wszyscy głos Krzysztofa i obróciliśmy się w jego stronę. –Chapeau bas dzieciaki. Chyba zgodzą się ze mną państwo że to co przed chwilą zobaczyliśmy było piękne. Ale teraz bawimy się dalej, zapraszam na parkiet. 

Udaliśmy się do stolika, gdzie zostaliśmy obsypani kolejnymi podziwami.  Ania była w niebo wzięta, Kuba również, jednak on nie był tak bardzo ‘podjarany’ jak dziewczyna. Za chwilę wzniesiony został kolejny już toast dzisiejszego dnia oraz odśpiewane zostało tradycyjne ‘gorzko’, również po raz kolejny.

Równo o północy zaczęły się oczepiny. Na środku parkietu postawiono krzesło na którym usiadła moja mama. Ciocia Kasia zabrała się za wypinanie z jej włosów białego welonu, po czym zawiązała mamie oczy czarną apaszką. Prowadzący zaprosił wszystkie panny, aby utworzyły kółeczko wokół panny młodej. Trochę się ich zebrało, no i oczywiście ja byłam jedną z nich. Zabrzmiała piosenka i wszystkie ruszyłyśmy po obwodzie koła . mama kiwała się w rytm, aż wreszcie odchyliła się do tyłu i rzuciła za siebie biały materiał. Dziewczyny rzuciły się na zdobycz, jednak tą która pierwsza złapała go w dłonie była Karina. Mama pomogła jej wpiąć go we włosy i razem zeszły z parkietu i stanęły na uboczu. Przyszła kolej na pana młodego. Kawalerzy ustawili się w kółeczku, a brat Wojtka zawiązał mu oczy i zdjął z szyi muszkę. Znów zabrzmiała muzyka, a panowie zaczęli chodzić dookoła krzesła na którym siedział pan młody. Nagle muszka znalazła się w wysoko w powietrzu i wpadła prosto w ręce chłopaka. Los chciał żeby tym chłopakiem był Bartek. Karina się ucieszyła, chyba na to liczyła. Wojtek założył Bartkowi muszkę na szyję i poklepał go po plecach.

-No i mamy nową parę młodą. Zapraszamy na parkiet kochani, musicie zatańczyć swój pierwszy taniec. –powiedział DJ i puścił piosenkę Seweryna Krajewskiego ‘Wielka miłość’.

Na środku parkietu znaleźli się Bartek i Karina, a my utworzyliśmy wokół nich kółko. Ci dwoje pasowali do siebie, szkoda tylko ze dzieliło ich tyle kilometrów.

Po oczepinach zaczęły się różna zabawy i konkursy. W miarę możliwości staraliśmy się brać udział w jak największej liczbie gier. Wraz z Adamem wygraliśmy konkurs na taniec par. Polegał on na tym że pięć par wylosowało karteczkę z tańcem i musieli go wykonać. Nam trafił się rock & roll. Mieliśmy niezły ubaw. Kolejną zabawą były dobrze wszystkim znane ‘krzesła’. Wszystkich zabaw było około 10 a my wzięliśmy udział w ponad połowie z nich i kilka wygraliśmy. Było wesoło. Po zakończonych konkursach na salę wjechał śliczny,kilkupiętrowy, okrągły tort, ozdobiony różyczkami oraz lawendą. Para młoda ukroiła symbolicznie pierwszy kawałek i nawzajem się nim nakarmiła. Tort był tak samo smaczny jak i ładny. Po zjedzeniu słodkości goście zaczęli wracać na parkiet i do białego rana bawiliśmy się tańcząc i śpiewając. Po powrocie do domu i przebraniu się w luźniejsze cichu wszyscy umęczeni słodko zasnęliśmy. Następnego dnia, a właściwie tego samego dnia po południu w naszym domu odbyły się poprawiny. Oczywiście większości gości już nie było gdyż musieli tego dnia wracać do swoich domów. Na dole w salonie rządzili dorośli, a na górze w moim pokoju siedzieliśmy my-młodzież. Po cichu przemyciliśmy szampana i bawiliśmy się prawie tak samo jak towarzystwo piętro niżej, rozmawialiśmy, śmialiśmy się a nawet tańczyliśmy. Dawno się tak nie bawiłam. I pomyśleć ze za kilka dni sylwester…

Tyle się w tym roku zmieniło w moim życiu. Przeprowadzka, nowy dom, przyjaciele, nowa szkoła, śmierć bliskiej mi osoby, ślub mamy, Adam... Mam nadzieję że te zmiany były dla mnie bardzo dobre, pomimo tych wszystkich łez, które wylałam. Jednak mimo niepowodzeń szłam dalej i chyba wyszło mi to na dobre. 

*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*

 Nie wierzę że to już koniec. o.O Jednak strasznie się cieszę, że wreszcie udało mi się to dokończyć i mam to już za sobą. Będzie mi Was brakowało. : )) Dziękuję wam serdecznie za wszystkie te miłe motywujące komentarze, za te wszystkie odwiedziny. <3 Oczywiście będę teraz pisać co innego, a mianowicie skupie sie na Bliźniaczej sile, a także zdradzę Wam że zaczęłam pisać inna książkę, jednak najprawdopodobniej nie będziecie mogli jej przeczytać gdyż nie chcę jej publikować w internecie, może kiedyś, ale nie teraz. 

Tak więc jeszcze raz bardzo Wam dziękuję i zapraszam do czytania i obserwowania tego BLOGA. Nie wykluczam również opcji że kiedyś pojawi się kontynuacja historii Tośki. : ) 

A tu możecie zobaczyć jak wyglądała choreografia Adama i Tosi. LINK

-E